سیم بکسل یا طناب فولادی، مجموعه‌ای از سیم‌های فلزی است که به‌صورت مارپیچی در هم تنیده شده‌اند و ساختاری مقاوم و انعطاف‌پذیر را تشکیل می‌دهند. این فناوری که امروزه در بسیاری از صنایع از جمله آسانسور، جرثقیل و معادن مورد استفاده قرار می‌گیرد، تاریخچه‌ای طولانی و جالب دارد.
تولد سیم بکسل و جایگزینی زنجیرهای آهنی
پیش از اختراع سیم بکسل، زنجیرهای آهنی به‌عنوان گزینه اصلی برای جابه‌جایی و حمل بار مورد استفاده قرار می‌گرفتند. اما این زنجیرها به دلیل وزن زیاد و استهلاک بالا، چندان کارآمد نبودند. در دهه ۱۸۳۰، با توسعه استفاده از جرثقیل‌ها در معادن، نیاز به یک جایگزین مقاوم‌تر و انعطاف‌پذیرتر احساس شد. این نیاز منجر به اختراع سیم بکسل توسط ویلهلم آلبرت، مهندس معدن آلمانی، بین سال‌های ۱۸۳۱ تا ۱۸۳۴ شد. او اولین سیم بکسل‌ها را برای استفاده در معادن کوهستان هارتس (Harz) طراحی کرد.
پیشرفت‌های اولیه و توسعه جهانی سیم بکسل
سیم بکسل‌های اولیه شامل سه رشته از سیم‌های آهنی بودند که به‌طور مارپیچ به دور یکدیگر پیچیده شده بودند. این فناوری به سرعت در اروپا و آمریکا مورد استقبال قرار گرفت. در سال ۱۸۴۰، رابرت استرلینگ فرآیند ساخت این طناب‌ها را ارتقا داد و در آمریکا، جان روبلینگ در سال ۱۸۴۱ تولید سیم بکسل را آغاز کرد. نوآوری‌های روبلینگ در طراحی و ساخت این محصول، زمینه‌ساز موفقیت‌های او در ساخت پل‌های معلق شد.
